Niemand
“Niemand van ons had een week geleden gedacht vandaag hier te zijn – en niemand van ons wil vandaag hier zijn.”
Na deze woorden kijk ik Daniëlle en de kinderen aan. Daniëlle knijpt in de hand van haar oudste dochter, Lisa, die op haar beurt een arm om Jesse, de jongste heen slaat.
Het is nu zes dagen geleden dat ik voor het eerst bij Daniëlle en de kinderen aan de keukentafel zat. Menno was die ochtend op zijn werk niet lekker geworden. Al snel werd duidelijk dat er meer aan de hand was en werd het alarmnummer gebeld. De inzet van de ambulancemedewerkers mocht echter niet meer baten en slechts enkele uren later schuif ik mijn stoel bij aan hun tafel. Moeder en kinderen lijken nog helemaal door het onverwachte slechte nieuws verdoofd. Ik laat ze veel aan het woord, en besluit me voor vandaag te beperken tot het meest noodzakelijke van mijn werk, de rest komt morgen wel…
Als ik er de volgende dag weer ben is ook Paul, de broer van Menno er. Nadat we de nodige dingen besproken hebben komt hij met een bijzonder idee. De broers hadden samen met hun vader een gemeenschappelijke hobby: filmpjes maken. En dat kon over van alles gaan. Sommige filmpjes hadden ze zelf in scène gezet, anderen waren opnames van gebeurtenissen. Hoe dan ook was er op die manier ook een heel familie-archief ontstaan. Eerst op smalfilm, later op videoband, en nog later digitaal. Paul stelt voor om samen met zijn vader als herinneringsdocument voor Menno een video te maken uit alles wat ze hebben. Daniëlle vult meteen aan dat dit dan tijdens de afscheidsdienst getoond kan worden. Het lijkt me een mooi idee en ik neem het op in het draaiboekje.
Op de ochtend van de uitvaart heb ik definitieve video nog steeds niet gezien, vader en Paul zouden er de avond ervoor nog aan werken. Enigszins bezorgd kijk ik of ik Paul zie. Dan komt hij op het laatste moment binnen rennen en geeft mij een USB stick met daarop het resultaat van wat letterlijk nachtwerk is geworden. Maar het resultaat mag er zijn. In een kwartier durende video laten Paul en zijn vader ons het leven van Menno zien. Het is een heel mooi document geworden, waar ook muziek bij gezocht en onder gemonteerd is. Zo nodig worden de beelden ondertiteld.
Na de afscheidsplechtigheid wordt de USB stick door Paul en de vader van Menno aan Daniëlle gegeven. Enigszins ontroerd zie ik hoe ze het kleine apparaatje aanneemt alsof het van goud is. Met een koesterend gebaar bergt ze het zorgvuldig op in haar tas. Als ik me omdraai kruist mijn blik die van Paul en ik knik hem toe. Wat is het toch mooi dat zoiets ons kan helpen om de herinneringen levend te houden.
Dirk Timmer,
www.viahumana.nl
Via Humana Uitvaartverzorging
Wilt u inzicht in wat een uitvaart kan kosten? Kijk op bereken-kosten-uitvaart
